Historia herbaty jest złożona i różnorodna. Rozprzestrzenia się w kilku kulturach i obejmuje ponad tysiąc lat.

Najbardziej prawdopodobne pochodzenie herbaty znajduje się w południowo-zachodnich Chinach podczas dynastii Shang, gdzie używano jej jako napoju leczniczego. Wczesny wiarygodny zapis picia herbaty znaleziony w tekście medycznym napisanym przez Hua Tuo pochodzi z III wieku naszej ery.

„Camellia sinensis pochodzi z południowo-wschodniej Azji, w szczególności wokół skrzyżowania o szerokości 29 ° N i długości 98 ° E, punktu zbiegu ziem północno-wschodnich Indii, północnej Birmy, południowo-zachodnich Chin i Tybetu. Roślina została wprowadzona do więcej niż 52 krajów, z tego „centrum pochodzenia”. ”

Istnieje również kilka mitów dotyczących pochodzenia herbaty. W popularnej chińskiej legendzie legendarny cesarz Chin i wynalazca medycyny rolnej i chińskiej „Shennong” pił miskę przegotowanej wody około 2737 rpne. Kilka liści z pobliskiego drzewa wpadło do jego wody i zmieniło kolor. Cesarz upił łyk tej wody i był zaskoczony stworzonym przez siebie smakiem i właściwościami regenerującymi. Podobna legenda głosi Boga rolnictwa, który żuje liście, łodygi i korzenie różnych roślin, aby odkrywać nowe zioła lecznicze. Gdyby zjadł trującą roślinę, żułby liście herbaty, aby przeciwdziałać truciźnie.

Bez względu na to, czy te mity i legendy są oparte na faktach, jedno jest pewne. Herbata od wieków odgrywa ogromną rolę w kulturze azjatyckiej jako podstawowy napój, leczniczy, symbol statusu i dobry napój. Dlatego nie dziwi fakt, że teorie jego pochodzenia są często przesiąknięte religią lub królewskością.